وطن دوستی

*********

ما که اطفال این دبستانیم       همه از خاک پاک ایرانیم

            همه با هم برادر وطنیم           مهربان همچو جسم با جانیم

اشرف و انجب تمام ملل          یادگار قدیم دورانیم

     وطن ما به جای مادر ماست     ما گروه وطن پرستانیم

            شکر داریم کز طفولیت            درس حب الوطن همی خوانیم

چون که حب وطن ز ایمانست   ما یقینا ز اهل ایمانیم

         گر رسد دشمنی برای وطن     جان و دل رایگان بیفشانیم .

چرا ایران رو دوست دارم؟

کافی است روز ها و روز ها , تنها , زیر تیغ آفتاب و هوای پر غبار و دم کرده ی

دوبی در میان موج غربت چشمان عربها ,  هندیان و پاکستانی ها و عصرهای

دلگیر , تنها , زیر باران های لندن و منچستر و پاریس و میلان و... در سرب

نگاههای اروپایی بیگانه با تو سرگردان باشی ...

کافی است با منوچهر محجوبی "آهنگر در تبعید " بی امکان بازگشت و تا مرز

جنون در هوای آن شبها و شبها نشسته باشی وبه پرسش های بی انتهای پر

شوق  اما با لحن بسیار غمگین و مایوسش پاسخ داده باشی که پی در پی و

به سادگی از خیابانها و کوچه پس کوچه های تهران و جاده ی شمال و قهوه

خانه های آذربایجان و ... و ... می پرسد و به حال تو که فردا به وطن بر

میگردی غبطه می خورد ...

کافی است صدای گرفته ی اسماعیل خویی راشنیده باشی که "آنچه از

میهن در چمدان دارم" را در "بیدر کجا " برایت بخواند ...

کافی است که ترانه ی شهریار قنبری را با دقت گوش کرده باشی " هیچ کجا

عزیز تر از وطن نبود "....

کافی است که " روز ها در راه "شاهرخ مسکوب را خوانده باشی تا سرمای

غربت کوچه های پاریس تا مغز استخوانت نفوذ کند . 

کافی است که غلامحسین ساعدی را روی سن و پشت تریبون دیده باشی که

از " خودکشی فرهنگی "آن سوی آبها سخن میراند ...

کافی است که ترانه ی ایرج جنتی عطایی را شنیده باشی که :

"پرسه در خاک غریب / پرسه ی بی انتهاست

هم نشین غربتم / زادگاه من کجاست ؟

و همه ی این ها کافی است تا بدانی چرا فروغ فرخزاد از اروپا نامه ای به

ابراهیم گلستان نوشت "....من تهران خودمان را دوست دارم . هرچه

میخواهد باشد .من دوستش دارم و فقط در آنجاست که وجودم هدفی پیما

میکند برای زندگی کردن . آن آفتاب لخت کننده و آن غروب های سنگین و آن

کوچه های خاکی و آن مردم بدبخت مفلوک بدجنس فاسد را دوست دارم "

و همه ی این ها تا بدانی که "چرا باید ایران را دوست داشت "